071 - Maviden Karaya
Gözyaşlarım kurudu artık sevdiğim
Ne gülen bir yüzüm
Ne de umudum kaldı yarınlara
Ümitlerim göçmen kuşlar gibi
Birer birer terk etti yüreğimdeki yuvayı
Geriye darmadağın bir yürek kaldı
Son perdesini de kapatıp penceresinin
Belirsiz bir ufuk bana kaldı
Ses gelmez, dil suskun,
Mavilerim karaya boyandı
Zehir zemberek sarmaşığın kolları
Ümit dolu yarınlarımı sardı
Konuşmak, yazmak boş artık
Hiçbir şey değişmeyecek
Kapkara bir gelecek miras kaldı
Sen de sus artık, yazma
Elimde bir tek kalemim kaldı
Öfke ve kinden nefret ederken
Çöreklenmiş bir yılan gibi
İçimi hepsi sardı
Mr Can Akın
